Sfora Cezara
Hodowla Labrador Retriever
RASA LABRADOR RETRIEVER
HISTORIA
Labrador retriever to najprawdopodobniej bezpośredni potomek psów, które na początku XIX wieku przybyły do Anglii z marynarzami z Nowej Funlandii. Znane były wtedy pod nazwą psów z Saint-John's. (pies Świętego Jana). Wówczas był to pies wielkości około 60 cm, mocno zbudowany o dość długim, bardzo gęstym włosie.
Angielscy hodowcy krzyżowali te kanadyjskie psy z rożnymi rasami psów myśliwskich, zawsze jednak starając się zwiększyć cechy myśliwskie oraz instynkty aportujące. Poprzez krzyżówki między innymi z pointerem, udało się wyhodować lżejszego, krótkowłosego psa o bardzo gęstym podszerstku i wydrzym ogonie, którego głównym zadaniem było właśnie aportowanie ustrzelonej zwierzyny.
Labrador do lat trzydziestych XIX wieku utrzymywany był głównie przez myśliwych. Dopiero w latach sześćdziesiątych XIX wieku rozpoczął triumfalny marsz przez kraje anglosaskie i Francję do salonów jako pies towarzyszący. Hodowcy angielscy i francuscy w swej pracy hodowlanej główny nacisk kładli w kierunku uszlachetnienia exterieru (wyglądu) psów tej rasy. Cechy osobowości i zalety charakteru nie wymagały tu żadnych większych korekt.
W późnych latach 80-tych XIX wieku rasa ta została wydzielona jako osobna, pod nazwą Labrador Retriever. Angielski Kennel Club uznał oficjalnie rasę w 1903 roku, United Kennel Club w 1947 roku. W Polsce pierwsze labradory pojawiły się w roku 1985.
WZORZEC RASY
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Wygląd ogólny: pies średniej wielkości, masywny i grubokościsty, o prostokątnej (nigdy kwadratowej) sylwetce; powinien sprawiać wrażenie zwierzęcia silnego, nie może być ani przesadnie gruby ani zbyt szczupły.
Wielkość: pies 56-57 cm w kłębie, suka 54-56 cm.
Szata: włos krótki, bez fal i frędzli, w dotyku wydaje się dosyć szorstki; podszerstek gęsty i nieprzemakalny, chroni przed wodą.
Maść: czarna, biszkoptowa (od koloru jasnokremowego do rudego) i czekoladowa (wątrobiana); mała biała plamka na przedpiersiu jest dopuszczalna.
Głowa: proporcjonalnej wielkości, szeroka między uszami, stop (przełom czołowo-nosowy) wyraźny, policzki niezbyt mocno zaznaczone, kufa średniej długości, mocna; nos szeroki, ciemny, dopuszcza się brązowe przebarwienia; zgryz nożycowy.
Oczy: średniej wielkości, szeroko rozstawione, o przyjaznym wyrazie, kolor brązowy do orzechowego.
Uszy: osadzone nieco z tyłu, opadające, nie powinny być zbyt duże i ciężkie; gdy pies jest czymś zainteresowany, przylegają wewnętrzną krawędzią do policzków.
Tułów: zwarty i dosyć krótki, klatka piersiowa głęboka, żebra dobrze wysklepione; grzbiet prosty, lędźwie krótkie, mocne i szerokie; brzuch nie powinien być podkasany.
Kończyny przednie: mocne, proste, o grubej kości; łopatka długa, ukośnie ustawiona, łokcie przylegające; stopy okrągłe, zwarte, palce dosyć krótkie.
Kończyny tylne: mocne, dobrze umięśnione, umiarkowanie kątowane; sródstopie krótkie, proste, postawa tzw. krowia lub beczkowata niepożądana; stopy jak u kończyn przednich.
Ogon: jest charakterystyczną cechą rasy, średniej długości, prosty i gruby u nasady, zwęża się ku końcowi; równomiernie porośnięty sierścią, przypomina wyglądem ogon wydry; może być noszony wesoło, ale nie powinien być wygięty w jakąkolwiek stronę ani zakręcony ponad grzbietem.
PREDYSPOZYCJE
Predyspozycje fizyczne, psychiczne i zdrowotne labradora.
Labrador to pies o przyjaznym usposobieniu, energiczny, pojętny, mocny fizycznie i psychicznie, ceniony za wszechstronność i pracowitość. Jego oddanie i zamiłowanie do pracy z człowiekiem z powodzeniem wykorzystywane jest w:
-
psy ratownicze wykorzystywane przez straż pożarną przy poszukiwaniach ofiar trzęsień ziemi, lawin a także w ratownictwie wodnym,
-
przewodnicy osób niewidomych i głuchych,
-
psy rodzinne - przy wesołym usposobieniu i zrównoważonym charakterze, wrażliwy i przywiązany do domowników, życzliwy dla otaczającego go świata, stał się jednym z najpopularniejszych psów do towarzystwa. Biorą też udział w konkursach posłuszeństwa i w psim sporcie np. flyballu i agality
-
psy do dogoterapii gdzie delikatny uchwyt szczęk, olbrzymi potencjał wrażliwości i czułości jest wykorzystywany terapii chorych,
-
psy policyjne wykorzystywane do wykrywania narkotyków,
-
pies dla myśliwych na ptactwo, oraz jako dzikarz.
Jeśli chodzi o zdrowie, labrador to pies raczej odporny, pod warunkiem zapewnienia odpowiedniego pożywienia i dużej ilości ruchu na świeżym powietrzu.